Zijn zij nou zo dom, of en ben ik nou zo slim

Zijn zij nou zo dom, of ben ik nou zo slim

Eind 2021 heb ik mijn opleiding tot mediator afgerond en mij ook ingeschreven in het ADR register. Tijdens deze opleiding is mijn bewuste bekwaamheid in het op dezelfde golflengte komen met je gesprekspartner, ook wel “rapport maken”, bij mij verder gegroeid. Wellicht had ik met dit bewustzijn 3 jaar geleden Erik veel leed kunnen besparen in zijn team. Daarover sprak ik vorige maand met hem, een “hoe is het nu” gesprek.

Destijds gaf ik een teamtraining aan zijn team. Hij was er niet bij (dat leek hem beter) en dat zorgde voor een sfeer waarin alles gezegd werd, met het hart op de tong. Er heerste veel onzekerheid in het team, de nieuwe visie van het bedrijf was niet duidelijk en de leidinggevende (Erik) liet de meerderheid zwemmen. In de koffiepauze lieten twee medewerkers ook al weten dat ze aan het solliciteren waren. Eigenlijk wist ik niet zo goed wat me overkwam, maar ik wist wel dat hier ruimte voor moest zijn voordat ik met mijn trainingsprogramma verder kon.

Na de training stelde ik een korte evaluatie op waarin ik het gezegde anoniem verwoord terug gaf aan Erik en verzocht om een gesprek met hem. Ik drukte op de verzendknop en nog geen 10 minuten had ik hem witheet aan de telefoon. Waarom ik me niet gehouden had aan de opdracht? Waarom ik zoveel onrust had veroorzaakt? Erik wilde het vervolgtraject niet meer met me doen. Op een gesprek zat hij ook niet meer te wachten. Ik baalde enorm en heb me lang afgevraagd of ik het anders had moeten doen. Maar dat gevoel aan het begin van de training van een groep die iets moet zeggen voordat je verder kan was heel erg sterk.

Vorige maand heb ik de handschoen opgepakt en Erik gebeld. Erik was er blij mee, want hij vond dat hij mij nog wel iets te zeggen had, maar uit zichzelf zou hij niet hebben gebeld. Er is de afgelopen jaren veel gebeurd in zijn team. 4 Van de 16 medewerkers zijn vertrokken, 2 hebben tijdelijk niet kunnen werken in verband met burn-out achtige klachten.

Erik had na mijn training een ander in de hand genomen. Ook dit vervolgtraject na mijn training verliep stroef, zijn teamleden vroegen zich waarom het niet met mij werd voortgezet, immers daar hadden ze in vertrouwen toch veel neergelegd. Eigenlijk leidde het traject tot niets. Dat lag niet aan mijn concollega, maar dat lag aan dat de tijd domweg niet rijp was om vervolgstappen te zetten zonder het oude op de plaats te zetten. De volgorde was niet juist.

Ruim een jaar geleden is er wel schot gekomen in de zaak. Erik realiseerde zich toen, na best wat gesprekken met zijn coach, dat hij geen verbinding had gemaakt met zijn team en de individuen daarin. Alles wat hij zei werd met argwaan ontvangen en teruggegeven met gebeurtenissen uit het verleden. De nieuwe visie van het bedrijf werd niet begrepen en vragen werden er ook niet over gesteld. Erik heeft een leerzame en zware tijd achter de rug. Maar hij heeft de tools om die verbinding te maken aangereikt gekregen door zijn coach. Die zette hem aan om de stappen tot verbinding te zetten. En toen hij de eerste positieve ervaring ervan had meegemaakt ging het daarna als een speer.

Rapport maken is dé sleutel om alles te bereiken. “Met rapport is alles mogelijk, zonder rapport is niks mogelijk.” Heb je het, dan kun je overal mee wegkomen." 

Met rapport wordt het zoveel makkelijk om een cultuur te bouwen waarin gezegd mag worden wat er gezegd moet worden