Wat wil je nou? -vervolg-
Begin dit jaar schreef ik een blog over Gerard (Wat wil je nou? | Get a Link). Inmiddels zijn we een jaar verder en is Gerard ook een jaar verder.
Na ons gesprek vorig jaar heeft Gerard aangegeven dat hij graag aan de slag zou gaan met zijn beperkende overtuigen. Beperkende overtuigingen kunnen ons belemmeren op verschillende gebieden van ons leven, zoals onze carrière, relaties en persoonlijke groei. Bijvoorbeeld, als we geloven dat we niet slim genoeg zijn om een bepaalde taak uit te voeren, zullen we minder snel de uitdaging aangaan en ons potentieel niet volledig benutten.
Gerard komt uit een familie waarin je het had gemaakt als je geld verdiende. Dat liet je niet protserig zien maar je werkte er hard voor. En de afgelopen ruim 20 jaar is die overtuiging versterkt. Gerard verdiende aanzienlijk geld, dus hij had het gemaakt. Maar het knaagde.
In eerste instantie zijn we aan de slag gegaan met de bewustwording van Gerards beperkende overtuigingen door bewust te worden van zijn gedachten en deze te veranderen. Dus aan de slag met positieve affirmaties en het aanleren van nieuwe vaardigheden. Het is belangrijk om te beseffen dat beperkende overtuigingen vaak diepgeworteld zijn en tijd en inspanning vereisen om te veranderen. Gerard wilde echt en bleef zijn nieuwe vaardigheden in de praktijk brengen: “Doen, doen, doen”. En ja, dat voelde soms zo verschrikkelijk onprettig en onzeker.
Sprekend was die dinsdagmiddag in mei, Gerard belde mij toen hij ergens bovenop de Tankenberg zat. Hij zat op zijn racefiets en niet op zijn werk. Dat deed hij die weken wel vaker. Maar dit keer had hij een schuldgevoel. Dat schuldgevoel werd veroorzaakt door zijn overtuiging dat hij op dinsdagmiddag moest werken. Maar wie vertelde hem dat? Zijn collega’s? Zijn partner?
Het waren alleen zijn eigen gedachten die hem schuldig lieten voelen. Dat voorval heeft hem zijn ogen nog meer geopend. Hij is nu zo ver dat hij de fiets pakt zodra het een beetje mooi weer is. En ja, soms zeurt dat schuldgevoel nog steeds wel, maar daar is hij nu bewust van, met een glimlach.
Zakelijk heeft Gerard ook keuzes gemaakt. Hij werkt nog drie dagen en heeft de operationele leiding overgedragen aan een medewerker van het eerste uur. Het bedrijf ging met deze nieuwe energie als een speer. Ook is Gerard 1 dag in de week vrijwilligerswerk gaan doen op de Dierenambulance. Hij heeft vanaf zijn kind zijn al een zwak voor dieren.
Terugkijkend heb ik Gerard gevraagd wat het hem nou gekost heeft om dit te bereiken. Op die vraag zei hij: “het heeft me vooral tijd gekost, ik heb eigenlijk niets ingeleverd, alleen maar mijn leven verrijkt”. En die laatste opmerking was voor mij de ultieme beloning voor een prachtig proces met Gerard.
