Waar ren jij zo hard naartoe Frank?
Naast me loopt Frank. Frank is DGA van een middelgroot MKB bedrijf, een bedrijf wat goede resultaten haalt en het ziet ernaar uit dat dat nog wel even door blijft gaan. Hij heeft zijn zaken goed voor elkaar. Frank is 15 jaar geleden zijn bedrijf gestart, heeft inmiddels 34 gemotiveerde mensen aan het werk.
Frank werkt hard, soms wel 80 uur in de week zegt hij in een combinatie van gespeelde trots en vermoeidheid. Dat moet ook wel want hij moet de ballen in het bedrijf in de lucht houden vind hij zelf. Frank voelt de druk die hij de afgelopen 5 jaar steeds meer is gaan voelen. Het bedrijf vraagt het toch van hem, dat kan toch niet anders?
We lopen verder en zwijgen even………
Gaandeweg ons gesprek komen er diverse onderwerpen aan bod:
Waarom ben ik ooit dit bedrijf gestart?
Wat is nu eigenlijk belangrijk voor mij? En geef ik daar dan ook de meeste aandacht aan
Voel ik me vrij?
Ik merk dat de wending van het gesprek Frank raakt en confronteert. Hij worstelt met het antwoord op de vragen die hij zichzelf stelt. De laatste vraag die ik Frank stel is “waar ren jij zo naar hard naartoe Frank”?
We besluiten dat het voor vandaag mooi is geweest en spreken af de verdieping te zoeken in een gesprek volgende week donderdag. Wel vraag ik Frank om de komende week elke dag eens een uur alleen te gaan wandelen en in die stilte eens te ervaren wat zijn richting de komende tijd zal zijn.
